SAF Sustainable Aviation Fuel
น้ำมันชื่อว่า SAF จะเข้ามาแทนที่น้ำมันเชื้อเพลิงฟอสซิลแบบเดิม SAF คือ อะไร Sustainable Aviation Fuel Made from 100% waste and residues. Reduces CO2 and non-CO2 emissions.(Particular Matters & Sulphur) การพยายามลดการปลดปล่อยก๊าซเรือนกระจกในธุรกิจการบินตามมาตรการลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ขององค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ หรือ ICAO ที่นำมาตรการ CORSIA หรือ Carbon Emission and Reduction Scheme of International Aviation เข้ามากำกับในสายการบินพาณิชย์ต่างๆที่ทำการบินระหว่างประเทศจะต้องร่วมมาตรการลดการปล่อยคาร์บอนในอากาศ หนึ่งในวิธีการที่จะช่วยลด carbon emission ได้คือ การใช้น้ำมันชนิดใหม่ที่เรียกว่า SAF หรือ Sustainable Aviation Fuel SAF คือน้ำมันที่เกิดจากการนำของเหลือใช้เช่นน้ำมันพืชที่ใช้แล้ว ไขมันสัตว์ สาหร่าย และอื่นๆเข้ากระบวนการที่จะแปรรูปออกมาเป็นน้ำมันชนิดใหม่นี้ โดยที่สามารถใช้ทดแทนน้ำมันเดิมได้เลย เครื่องยนต์และเครื่องบินไม่ต้องทำการปรับแต่งใดๆ ตรงนี้คือข้อดีที่สุดเพราะสายการบินไม่ต้องทำการใดๆแค่เติมน้ำมันเข้าถัง นักบินก็ไม่ต้องทำการฝึกอะไรเพิ่มเติมอีกด้วย ส่วนเทคโนโลยีในการผลิตก็คงต้องรอดูกันต่อไปครับ ยุโรปและอเมริกา มีออกมาหลายบริษัทแล้ว ต่อไปก็คงจะมีการใช้น้ำมันชนิดนี้กันแพร่หลายมากขึ้น ดูข้อมูลจากวิดีโอของ IATA ครับ ดูวิดีโอนี้จาก SAM Chui ช่วยอธิบายเรื่อง SAF ได้ดีมากขึ้นครับ
วินาทีที่เริ่มต้นชีวิตการเป็นนักบินอาชีพ
วินาทีที่ศูนย์จุดศูนย์ศูนย์หนึ่ง ในอาชีพนักบิน ตอนที่ผมสอบสัมภาษณ์กับ professor ในช่วงคัดเลือกเป็นนักบินฝึกหัดของการบินไทย (ปี 1992) ในระหว่างการพูดคุยนั้นมีอยู่ช่วงหนึ่งที่ฝรั่งถามผมว่า คุณเป็นนักวิทยาศาสตร์คิดดีแล้วหรือที่จะมาเป็นนักบิน ผมไม่รู้หรอกว่าฝรั่งที่สัมภาษณ์ผมนั้น เค้าตั้งใจถามเพราะอยากรู้คำตอบจริงๆหรือว่าแค่อยากจะลองเชิงดูว่า เราจะตอบคำถามเค้าอย่างไร ผมมองว่าเค้าต้องการดูวิธีการเรียบเรียงคำตอบ เพื่อที่จะลองปะติดปะต่อเรื่องราวหลายๆอย่างจากข้อมูลคะแนนที่ได้ทำข้อสอบไปเมื่อวาน (ขอไม่พูดถึงเรื่องการสัมภาษณ์ ให้อ่านจากเล่มก่อนหน้านี้โดยเฉพาะเล่ม Part III ครับ) บทความจากหนังสือ 20000 Hours หนังสือ A pilot book เล่มที่ 5 ผมคิดในใจแบบนี้ครับ ไม่ว่าเค้าจะมีวัตถุประสงค์ในการถามว่าอย่างไร แต่การตอบของเราคือ ตอบตามความเป็นจริงเสมอ ผมคิดเอาไว้แบบนั้นตั้งแต่ก่อนที่จะเข้าสัมภาษณ์แล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่า ถ้าเราเป็นตัวเราการสอบผ่านการคัดเลือกหมายความว่า เราเหมาะสมที่จะทำสิ่งนั้น (ตามความเห็นของผู้สัมภาษณ์) วันนั้นผมจึงตอบ professor ไปตามตรงว่า “ยังไม่รู้” ครับ ในตอนนั้น ผมยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเครื่องบินและการบินเลยจริงๆครับ เครื่องบินหน่ะรู้จัก สายการบินก็รู้จัก ก็แค่นั่งรถผ่านสนามบินดอนเมืองแล้วมองเห็นฝ่ายซ่อมบำรุงอากาศยานของบริษัทการบินไทย ตอนเป็นเด็กก็แค่นึกอยู่ในใจว่า เครื่องบินมันลำใหญ่จัง มันไปลอยอยู่บนฟ้าได้ยังไง วันที่ผมพูดคุยกับ professor ผมเคยขึ้นเครื่องบินแค่เพียงครั้งเดียวในชีวิต เป็นการอยู่ใกล้ชิดเกี่ยวกับเครื่องบินมากที่สุด คือการขึ้นเครื่องบินจากสนามบินจังหวัดเลยเพื่อกลับมากรุงเทพฯ ซึ่งเป็นวันหลังจากที่มีเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ ทำให้การลงทะเบียนเรียนปริญญาโทถูกเลื่อนออกไป ตัวผมและเพื่อนซึ่งกำลังรับงานช่วยสำรวจธรณีพื้นฐานอยู่ที่พื้นที่ในจังหวัดเลยและหนองคาย ซึ่งเป็นพื้นที่แหล่งเป้าหมายในการทำเหมืองทองคำในอนาคต เขียนไหลออกนอกทางไปเรื่อยครับ กลับมาที่การขึ้นเครื่องบินครั้งแรก ผมออกจะตื่นเต้นมากด้วยซ้ำตอนที่ขึ้นเครื่องบินวันนั้น จำได้ว่าเป็นเครื่องบินใบพัดลำไม่ใหญ่มาก ตอนนั้นไม่รู้จริงๆว่ามันคือเครื่องบินรุ่นอะไร ตอนที่นั่งอยู่บนเครื่องระหว่างที่บินกลับมาสนามบินดอนเมืองก็ยังคิดไปเรื่อยเกี่ยวกับเครื่องบิน แล้วสักพักก็มีเสียงกัปตันประกาศว่าเครื่องบินจะต้องล่าช้าเล็กน้อยเพราะมีเครื่องบินมาลงสนามพร้อมๆกัน ผมก็จึงได้รู้สึกว่า เครื่องบินมันบินวนมาที่เดิมจริงๆ ตรงนี้ทำให้คิดว่า แล้วนักบินเค้ารู้ได้ยังไงว่ะ ว่าสนามบินมันอยู่ตรงไหน บินวนไปวนมาตั้งหลายรอบแล้ว “ถนนบนฟ้ามันขีดเส้นไว้ยังไงกัน” เร่ิมนับวินาทีที่ “ศูนย์จุดศูนย์ศูนย์หนึ่ง” […]
