การบินไทย เที่ยวบินที่ 311 เป็นเที่ยวบินระหว่างประเทศของไทยที่ประสบอุบัติเหตุชนภูเขาขณะกำลังลดระดับ เตรียมร่อนลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติตรีภูวันกรุงกาฐมาณฑุประเทศเนปาล เมื่อวันที่ 31 กรกฎาคมพ.ศ. 2535 ผู้โดยสารจำนวน 99 คน และลูกเรือ 14 คน เสียชีวิตทั้งหมด
Thai Airways International Flight 311 was a flight from Bangkok, Thailand‘s Don Mueang International Airport to Kathmandu, Nepal‘s Tribhuvan International Airport. On Friday, 31 July 1992, an A310-304 on the route, registration HS-TID, crashed on approach to Kathmandu. At 07:00:26 UTC (12:45:26 NST; 14:00:26 ICT), the aircraft crashed into the side of a mountain 37 kilometres north of Kathmandu at an altitude of 11,500 feet (3,505 m) and a ground speed of 300 knots (560 km/h; 350 mph), killing all 99 passengers and 14 crew members on board. This was both the first hull loss and the first fatal accident involving the Airbus A310
ท่าอากาศยานตรีภูวันในสมัยนั้นไม่มีเรดาห์ หอบังคับการจึงไม่ทราบตำแหน่งของเครื่องบิน การจะนำเครื่องบินลงจอดที่สนามบินแห่งนี้อาศัยการมองด้วยสายตาและการวิทยุประสานงานตำแหน่งเป็นระยะๆเท่านั้น ในวันที่เกิดอุบัติเหตุนั้น เป็นวันที่สภาพอากาศปิด นักบินสามารถมองเห็นทัศนียภาพได้เพียงไม่กี่ร้อยเมตร การนำเครื่องบินลงจอดจึงต้องอาศัยการประสานงานทางวิทยุเท่านั้น
จากการสอบสวนพบว่า เมื่อเครื่องบินกำลังลดระดับจากทิศใต้เพื่อลงจอดยังท่าอากาศยานนานาชาติตรีภูวัน หอบังคับการบินแจ้งว่าสภาพอากาศไม่เอื้ออำนวยในการเปิดใช้ทางวิ่ง ทำให้เครื่องบินต้องบินเลยไปเพื่อตัดสินใจว่าจะนำเครื่องลงจอดที่อินเดียหรือกลับกรุงเทพ แต่หลังจากนั้นไม่นาน หอบังคับการบินแจ้งว่าสภาพอากาศอยู่ในวิสัยที่จะสามารถนำเครื่องลงได้แล้ว อย่างไรก็ตาม เครื่องบินได้บินผ่านสนามบินไปแล้วและต้องยูเทิร์นกลับไปยังจุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้งทางทิศใต้ การสอบสวนพบว่า ในระหว่างที่ทำการยูเทิร์นนี้ มีสัญญาณแจ้งเตือนแสดงผลขึ้นจำนวนมาก และเครื่องบินได้ทำการยูเทิร์น 330 องศา
ผู้สอบสวนได้ตั้งข้อสังเกตุว่า กัปตันอาจจะมัวสนใจกับสัญญาณแจ้งเหล่านั้นจนปรับเกจ HDG SEL เลยกว่าที่ควรจะเป็น แทนที่เครื่องบินจะยูเทิร์น 180 องศาแต่กลับกลายเป็นว่าเครื่องบินทำการยูเทิร์น 330 องศา ขณะที่หอบังคับการก็สั่งให้เครื่องบินคงเพดานบินไว้ ในขณะที่นักบินคิดว่าเครื่องบินกำลังมุ่งหน้าสู่ทิศใต้ แท้จริงแล้วเครื่องบินกลับกำลังมุ่งหน้าสู่เทือกเขาหิมาลัยทางทิศเหนือ นักบินผู้ช่วยเริ่มสังเกตุความผิดปกตินี้ในนาทีสุดท้ายและกล่าวขึ้นมาว่า “พี่ นี่เรากำลังขึ้นเหนือรึเปล่า?” นักบินผู้ช่วยเสนอให้ทำการกลับเครื่องแต่ก็ไม่ทันการ เครื่องบินชนเข้ากับเทือกเขาหิมาลัยที่ระยะทาง 35 กม. ทางเหนือจากสนามบินตรีภูวันที่ความสูง 11,500 ฟุต
ข้อมูลนี้อาจจะไม่ถูกต้อง พี่ที่หมายถึงในที่นี้คือ โคไพลอต (ผมจำได้ว่าโคไพลอตอาวุโสกว่ากัปตัน)
เมื่อเครื่องบินขาดการติดต่อไป ทางการเนปาลก็ปูพรมค้นหาเครื่องบินบริเวณเทือกเขาทางทิศใต้ของกรุงกาฐมาณฑุเป็นเวลามากกว่า 2 วันแต่ก็ไม่พบซากหรือชิ้นส่วนใดๆของเครื่องบิน จนกระทั่งมีชาวบ้านจากภูเขาทางเหนือมาบอกว่าได้ยินเสียงระเบิด ทางการจึงค้นหาที่เทือกเขาทางเหนือและก็พบซากเครื่องบินดังกล่าว หลังอุบัติเหตุครั้งร้ายแรงดังกล่าวทำให้ทางการเนปาลนำเรดาห์มาติดตั้งยังท่าอากาศยานตรีภูวัน การบินไทยได้เปลี่ยนรหัสของเที่ยวบิน กรุงเทพ-กาฐมาณฑุ เป็น TG319/320 ใช้เครื่องโบอิง 777-200
ปี 1992 ผมยังไม่ได้เข้าเป็นนักบินที่บริษัทการบินไทย
เที่ยวบินนี้เป็นเที่ยวบินที่ควรทำการศึกษา
เพื่อเป็นแนวทางในการป้องกันอุบัติเหตุเกี่ยวกับการทำงานภายในห้องนักบินและการประสานงานกับหอบังคับการบิน
ผมเคยบินเครื่องบิน Airbus A310 นี้ ตอนผมเข้าบริษัทมีสองลำคือ
HS-TIA, HS-TIC และก็เคยบินไปสนามบินกาฐมาณฑุบ่อยครั้ง น่าจะราว ๆ ปี 1997-2000
ในอดีตนั้นระบบวิทยุสื่อสารและระบบนำร่องภาคพื้นนั้นยังไม่มีประสิทธิภาพดีเท่ากับในปัจจุบัน
รวมถึงเทคโนโลยีที่ติดตั้งอยู่บนเครื่องบินด้วย (Aircraft Performance)
พี่ๆกัปตันที่เข้าทำงานการบินไทยก่อนผม น่าจะรู้เรื่องราวต่าง ๆ ดี
ถ้าพี่ๆสะดวก ช่วยแชร์ความเห็นเพื่อเป็นครูให้กับน้องๆนักบินด้วยนะครับ
อ่านและดูกันไปก่อน
ถ้าจะต้องเขียนเรื่องนี้ ต้องเขียนยาวๆๆๆๆๆๆมาก
คลิปจากเฟสบุ๊ค สารคดี ส่องโลกกว้าง การแปลเป็นไทยพอเข้าใจได้
แต่ก็มีบางช่วงที่อาจจะฟังไม่ค่อยเห็นภาพชัดนัก มันมีคำศัพท์เทคนิค
ทำให้อยากฟังภาษาอังกฤษมากกว่า
วันหลังผมจะหาคลิป (ถ้าใครมีแชร์ด้วยครับ) ค่อยกลับมาอธิบายกันใหม่
https://www.facebook.com/111846126865063/videos/2426807197584430/
ด้วยความเคารพต่อจิตวิญญาณของผู้สูญเสียชีวิตในเที่ยวบินนี้
ref: wikipedia
