ผู้โดยสารป่วยบนเครื่องบิน
เมื่อเช้าบินจากดอนเมืองไปภูเก็ต (25 มิ.ย.2559) อากาศดีมากครับ ที่ดอนเมืองมีเมฆพอสมควร ระหว่างทางก็มีบ้างแต่อยู่ที่ความสูงประมาณ 30,000 ฟุต เราบินสูงกว่า คิดในใจเล่น ๆ ว่าอากาศดีพอสมควร ช่วงเช้า อากาศจะแน่น ๆ การบินจะสบาย ๆ แดดก็ไม่ค่อยร้อน ท้องฟ้าที่ภูเก็ตก็แจ่มใสมาก แต่วันนี้เป็นลมตะวันออก ทำให้เราต้องบินลงสนามจากด้านตะวันตก เป็นการลงสนามแบบ RNAV Runway 09 ระหว่างบินระดับก่อนที่จะเริ่มผ่อนเครื่องยนต์เพื่อลดความสูงลงสนามบินภูเก็ต หัวหน้าลูกเรือโทรเข้ามาว่า “กัปตันค่ะ มีผู้โดยสารป่วย” “เป็นอะไรครับ” “เค้าหายใจไม่ออก หน้าซีด ปากซีด เหงื่อแตกเต็มตัวเลย” ผมเลยบอกว่าให้ผู้โดยสารหายใจลึก ๆ และเตรียมเอา หน้ากากออกซิเจนให้ผู้โดยสาร อาจจะช่วยได้บ้าง ผู้โดยสารเป็นหญิงชาวจีน อายุ 40 ปี มากันเป็นกลุ่ม แต่ไม่มีใครเข้าใจอังกฤษเลย ขนาดว่าลูกเรือบนไฟล์ทผมเธอพูดจีนกลางได้ ก็ยังอธิบายกันค่อนข้างลำบาก เพราะเธอไม่ได้พูดจีนกลาง หัวหน้าลูกเรือจึงขอประกาศหา คุณหมอหรือพยาบาลที่อาจเดินทางอยู่ด้วยบนเที่ยวบิน ปรากฏว่า “ไม่มีเลย” สักพักหัวหน้าลูกเรือโทรกลับมาใหม่ว่า “ผู้โดยสารใช้ออกซิเจนแล้ว ดูเหมือนอาการยังไม่ค่อยดีขึ้นค่ะ” ผมจึงตอบว่า “เอาล่ะเดี๋ยวผมจะรีบลงภูเก็ต ด่วน” ผมตัดสินใจขอหอบังคับการบินภูเก็ตว่า ขอ expedite descend เพื่อที่จะลดระยะทางและลดเวลาในการลงสนามลง เพื่อให้ผู้โดยสารมีโอกาสพบหมอได้เร็วขึ้น (เพิ่มความเร็วและความชันของการลดระดับ) คิดไว้ว่าจะทำ visual approach แต่ตอนนั้นมีเครื่องบินลำหน้าอยู่อีกหนึ่งลำ เป็นสายการบินไทยสมายล์ ก็เลยขอเป็นนัยๆแต่เพียงว่า expedite approach ทางเที่ยวบินของไทยสมายล์เมื่อได้ยินเหตุการณ์บนไฟล์ทผม ก็เลยขอ […]
