“สนามบินรับคนพิการเข้าทำงานมั้ยครับ”
เมื่อวานนี้มีน้องคนหนึ่งทักมาในไลน์แอด @a-pilot
ผมคุยกับน้องเค้าตามปกติ
แรกๆก็คิดว่าเป็นผู้ติดตามอ่านหนังสือและบทความของเพจธรรมดาๆ
แล้วน้องก็ถามผมว่า
“สนามบินรับคนพิการเข้าทำงานมั้ยครับ”
ผมจึงรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่าง และต้องให้ความใส่ใจกับการสนทนาเป็นพิเศษ
จำเหตุการณ์นี้ได้ไหมครับ
เมื่อวันที่ 10 มีนาคม ปี 2561 เครื่องบินเล็ก Jubiru 450 ตกที่จังหวัดภูเก็ต
กัปตันและอาจารย์นั่งอยู่ด้านหน้าเสียชีวิตทั้งสองท่าน นักศึกษาจากวิทยาลัยเทคนิคถลาง นั่งอยู่ด้านหลัง 2 คนบาดเจ็บสาหัส
ครับ น้องอาเดล เป็นหนึ่งในนักศึกษาที่ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินเล็กตกกระแทกพื้นหลังจากวิ่งขึ้นจากสนามบินได้ไม่นาน เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ใกล้กับสนามบินเอกชน ภูเก็ตแอร์ปาร์ค
กัปตันวัฒนา คือ รุ่นพี่กัปตันที่การบินไทย ผมเคยบินกับท่านสมัยที่บินเครื่องบิน B777 พี่แป๊ะเป็นพี่ที่น่าเคารพนับถือ ด้วยจิตคารวะต่อครอบครัวผู้เสียชีวิต
กัปตันวัฒนา ถิ่นพังงา และ เรืออากาศโท นรินทร์ ทวีวัฒน์
อีกไม่กี่วันก็จะครบรอบสองปีของอุบัติเหตุครั้งนี้
วันที่ 11 มี.ค. 2561 นพ.เฉลิมพงษ์ สุคนธผล ผอ.โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต กล่าวถึงอาการผู้ได้รับบาดเจ็บจากเหตุเครื่องบินเล็กตกว่า นักเรียนวิทยาลัยเทคนิคถลางที่ประสบเหตุมีอาการสาหัส ยังอยู่ในห้อง IOC นายอาเดล สะแม ยังวิกฤติ ไม่รู้สึกตัว มีเลือดออกที่สมองหลายจุด แพทย์ต้องแก้ให้ความดันเลือดขึ้นมาและให้เลือดก่อน นอกจากนี้ยังมีกระดูกเชิงกราน ขาขวาหัก แขนขวาหัก กระดูกกรามหัก คณะแพทย์พยายามรักษาตามอาการ
ข้อความข่าวจากเวิร์คพอยต์
ดูรูปน้องตอนที่ประสบอุบัติเหตุหลังออกจากห้องไอซียูครับ ใจผมสตั้นท์ไปหลายวิ จึงขอเบลอที่หัวบทความไปภาพเล็กน้อย แต่ในบทความนี้ขอเป็นรูปจริงที่น้องส่งมาให้
ตัดมาที่บทสนทนาเมื่อวานนี้ 21 กุมภาพันธ์ 2563
ผมชวน อาเดล คุย อยากทราบว่าตัวน้องเป็นอย่างไรบ้างตอนนี้
โดยเฉพาะสภาพจิตใจหลังจากที่เจอเหตุการณ์ร้ายๆในชีวิตแบบนี้
อาเดลบอกว่า
คำของอาเดลเขียนเล่าให้ผมอ่านและอยากแชร์ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
“ผมนั่งเครื่องบินเล็กครับ HS-PMS หรือ Butterfly05 แล้วก็เกิดอุบัติเหตุ ผมกับเพื่อน 2 คน รอดชีวิต แต่ อาจารย์ 2 คนเสียชีวิต ผมจะเล่าเหตุการณ์ให้ฟังน้ะครับเพราะถ่ายคลิปจาก IPhone ไว้ คือ อาจารย์จะลงจอดแล้วทีนึง แต่ว่าลมมันแรงมาก ลงจอดไม่ได้ แล้วก็เอาเครื่องขึ้นไปอีกทีนึง ผมจำไม่ได้น้ะครับว่าเพราะอะไรทำไมถึงตก กัปตันวัฒนา แกเป็นอาจารย์ที่เกษียรมาแล้วครับ การบินไทยยอมรับแกเลยครับแล้วก็เป็นเจ้าของ ภูเก็ตแอร์ปาร์คด้วยครับ ส่วนอาจารย์ เรืออากาศโท นรินทร์แกเป็นผู้ช่วยครับ นั่งหน้าทั้ง 2 คน แล้วก็เสียชีวิตทั้ง 2 คนครับ เพราะเอาหัวลง แต่ใบพัดยังหมุนอยู่ครับ ผมเกิดเหตุที่ป่าคลอกครับ สูงเท่าตึก 5 ชั้นได้ครับ ถ้าถามผมว่าผมกลัวมั้ย ตอบได้เลยครับว่าไม่กลัว
ก่อนเกิดเหตุ อาเดล ก็เป็นหนุ่มวัยรุ่นที่อนาคตสดใส ใฝ่ฝันที่จะทำงานเกี่ยวกับการบิน ถ่ายรูปคู่กับเครื่องบินลำหนึ่งในเฟสบุ๊ค แล้วเปรยเอาไว้ประมาณว่า “สักวันหนึ่งฉันจะทำฝันให้กลายเป็นจริง”
อาเดล สะแม
ผมถามเค้าว่า “ลำบากไหม”
น้องบอกว่า “ก็ไม่นะครับ”
ถามว่า “แล้วกลัวการขึ้นเครื่องบินไหม”
อาเดลบอกว่า “ไม่กลัวครับ”
อาการของอาเดลดีขึ้นมากครับ
แต่ปัจจุบันมือขวากับเท้าขวายังขยับไม่ได้
และอาเดลยังไม่ได้มีโอกาสเรียนให้จบ
แต่เขา “ไม่ท้อกับชะตาชีวิตกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา” ตรงนี้สำคัญมาก
เป็นตัวอย่างให้แก่คนอื่นๆได้ดีครับ
“ยิ่งกว่าล้ม ยังลุกได้”
อาเดลติดตามอ่านเพจ A Pilot Book
อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับการบิน
แอดไลน์ A Pilot Club และทักมาคุยกับผมเมื่อวานนี้
ปัจจุบันอาเดลได้มีโอกาสทำงานที่ไปรษณีย์ภูเก็ต
อาเดลพูดว่า แม้จะได้เงินไม่มาก แต่ก็ได้ครับ
ดูรูปน้องตอนนี้ครับ
“อาเดล นายแน่มาก” อยากพูดคำนี้
ยกนิ้วให้เลยจริงๆ นะน้อง
พ่อแม่ของน้องด้วยครับผมขอชื่นชมด้วยใจจริง
อาเดลอยากทำงานที่สนามบิน
ผมเขียนเรื่องนี้เพราะ
อยากเล่าให้ทุกคนได้อ่านเรื่องราวของ อาเดล
อยากให้ลูกเพจทุกคนเป็นกำลังใจให้อาเดล
อยากให้ทุกคนก้าวข้ามผ่านมรสุมเรื่องร้ายๆในชีวิตไปได้ทุกๆคนครับ
“เรื่องเลวเรื่องร้าย
ทิ้งมันไว้ข้างหลัง
ชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป
เราจะกลับมาเป็นคนใหม่
ด้วยหัวใจดีดี ที่ยังอยู่ในตัวเราเสมอ”
“ค้นหาสิ่งใหม่
สร้างความเป็นตัวเราขึ้นมาอีกครั้งนะครับ
“อาเดล” คุณทำได้”
เป็นเพื่อนกับอาเดล ที่เฟสบุ๊คนี้ครับ
https://web.facebook.com/Greenhousracing